Өлеңнен сені іздедім

 

Бүгін сенің туған күнің, ой, пәлі-ай,

Мына әлем неғып жатыр жайнамай?!

Еске алып, бір тойыңды берер ем,

Мүмкіншілік қазір болмай тұрғаны-ай!

Дүниені дүрілдетіп өтетін,

Өлең өріп, беріп кеттің, көкешім!

Әлі күнге жырыңды айтып аналар

Тербетеді, бесіктегі бөпесін.

Туған күнің бір тойланбай өтті деп,

Бұл өмірге өкпеледің неге тым?

Болашақта жазып сонда қалдырған

Арызыңа жауап іздеу міндетім.

Үндемесе үндемесін дүние,

Отырдың сен өлең қаттап күніге.

Сыйламаса сыйламасын шоқ гүлін,

Гүл боп сонда өлең кірді үйіңе.

Қиын-қиын жұртқа жағу дегенің,

Бекер өмір сүрдім бе екен деп едің.

Том-том кітап самсап тұрса сөреде,

Өмірдегі үлкен сенің өтеуің.

Қатар жүрер қуанышы, мұңы да,

Табиғаттың заңы солай шынында.

Сен бәрібір өзіңменен бір болар,

Шығып тұрсың, елдің биік шыңына.

 

7 «С» сынып оқушысы

Гүлдана СӘБИТОВА,